Çünkü küçük kalbim dayanamadı... Durdu anne...

Sus anne...Korkularımı yenmem için onlarla yüzleşmemi bekleme benden.Bırak ben elimde bebeğim,salıncağımda sallanayım...Dizlerim hala onun peşinde koşmalarımdan kanıyor..Bırak,onun adım attığı sokaklara bakıp ağlamayayım...
Bakmak için değil,görmek için bakın.Burdayım işte,büyümüş qözüyle bakmayın bana.Öyle olsaydı 'Seni seviyorum'masallarını dinleyip sevgiye ihtiyacı olan bir çocuk misali uykuya dalmazdım...
Beni zorla oraya götürmeye çalışma anne...Yine atlayıp boğulamam onun deniz gözlerinde...Dayanamam O'nu sevdiğiyle görmeye.Yıkılıp kalırım orda...Kaldıramazsınız anne...
Haklısın...Büyümüşüm anne...Aşık olmuş küçük kızın...Sol yanımda acı sızım...Sende gördün...Küçükken ölüm aklıma gelince ağladığım gibi O'nu görmemek için hıçkıra hıçkıra ağladım...Lütfen beni yine ağlatmayın anne...
Eğer O'nu görürsen tebessüm etme anne...Kalbim qibi donuk olsun yüzün...Beni sorarsada 'En iyi arkadaşını sobeleme oyununda unutmuşsun,saklandığı karanlık kuytudan çıkmıyor.Artık hep sana sırtı dönük olucak!'dersin...Başka bişey deme anne...O benim kumdan kalemi öfkesiyle yıktığını bilmesin...
Bugün tıp oynamayı öğrendik anne...Çok basitmiş...Ve ben O'na sonsuza dek tıp diyorum..Kulağı değil,gururu duysun anne...
Bana acırcasına baktılar..O bana bağırdığında farketmemişim; pembe kurdelem uçup gtmiş rüzgarında...Söylesene anne: Hiç vicdan yokmu O'nda?
Bakma öyle anne.Numara yapmıyorum,gözlerimden akan gözyaşının ta kendisi...Siz beni O'nun için ağlarken hiç qörmemiştiniz...Ne yaşadıysam kendim yaşadım anne...Dokunmayın,yine kendim silerim gözyaşımı...
Kalbimin üstüne elini koy.O'nun Yokluğundan beri hiç çıkacak gibi atmadı anne...O masalı okuma...Yalandan gülümsemiştim anne...
Gidiyomusunuz?Tamam,gidin.Ben denizlere damlatacağım gözyaşımı.Ellerimle toplayıp ayaklarıma batan gurur kırıntılarını çöpe atacağım...Siz diyosunuz:Büyümüşüm...Artık aşık olmayacağım...Ama küçük kalbim dayanamadı...Durdu anne...